ఘడియలు చెప్పే గడియారంలో గంటలు గణించినపుడు

షేక్స్పియర్   Sonnet 12: When I do count the clock that tells the time  కి స్వేచ్ఛనువాదం...

ఘడియలు చెప్పే గడియారంలో గంటలు గణించినపుడు,

గండ్రగొడ్డలి వంటి పగలు కళ్లు కప్పి మాయమయ్యె కరాళ రాత్రియై;

సువాసనలు విరిసే మల్లెతీగలు వడిలి హొయలు బాసినపుడు,

కాలనాగు వంటి నల్లటి కురులు మెరవగా ముగ్గువలె ధవళమై;

మహోన్నత వృక్షాలు ఆకులు రాలి మోడుగా అగుపడిన కారులో

అవేకాదా నిరుడు మండుటెండలో మందలకి గొడుగుగా నీడనిచ్చాయి, 

వసంతాల సరివన్నెల పచ్చిక ముడుచుకుని మూటైనపుడు పైరులో

గడ్డ మంచు కౌగిలిలో కటుకపై తెల్లని ముసుగై మరీ నిల్చాయి,

అప్పుడు స్ఫురించింది ఈ ప్రశ్న అహో నీ అందం

కాలం చేసే లయవిన్యాసంలో అంతం అవ్వక తప్పదు కదా,

ప్రేయసీ ప్రియులు తమను తాము త్యాగం చేసే అనుబంధం

వలపుల పంట అంతకు అంత అవ్వగా తాము సమసిపోతారు గదా;

    కాలపు కొడవలి కోత నుంచి లేదు జగాన కాపాడే యే కవచం,

    కొత్త తరం తక్క, నూకలు తీరిననాడు ఎగిరిపోవడం తథ్యం ఈ వచం